کاش همیشه کوه بلند باشد و عشق من کوتاه!
کاش وقتی به تشنگی یکی پاسخ دادیم
روزی
اگر تشنه بودیم
گلی
خار وجودمان را از تشنگی برهاند.
نمیشود
و نشدن طریق ماست
دیگر تصمیم به مخفی نمودن
دلتنگی ها که نه
گلایه ها ندارم
همیشه تنهایم
چون تنها منم که وجود دارم
تنهایی درد است
و یک درد فقط یک درمان دارد
صد درد را هم فقط یک درمان است
مهم درمان است که
هرگز
کسی
نمی فهمد یعنی چه
مهم " کس" است که او هم باید بفهمد
حافظ میگوید صبور باش!
تا چه وقت؟
تا ابد؟
اتفاقا منم میگم صبور باش. اما نه صبری که تو رو نگه داره... راه بیفت حرکت کن، و نمون تا کسی سوار شه. راه بیفت، و امیدوار باش از شهر های بین راه کسی سوار شه. این جور صبر.