درون من جاییست
....
که تنهایی در آن زندگی میکنم
میان این برهوت
این منم
من مبهوت...
چشمام پر از جذر و مده.تنم.نفسم.صدام.لباس های تو چمدونم.کتاب های آواره م.همه بوی غربت گرفته.بوی تنهاییم داره زیاد میشه.
خدایا...
دلم پر از آهه
پناهمی هنوز؟
خدایا !
...
رها کن این پرنده ی آسمان ندیده را...