تبعید

غمگینم چون هر بار
چون رنگ قلمم
سیاهم
و به سیاهی مینگرم
و آرزویم غرق شدن است
نه در دریا
که دریا پاک است
زیباست
و صد البته بی گناه
نیازم تباهی ست
نیازم آن نقطه ی دور است
که روزی صد بار پرسش گرانه خیره به آن مینگرم و
کسی حتی تلنگری به احساسم نمیزند
که تو را چه شده است
عاشق !؟....